مالکيت صنعتي (Industrial Property) زیرمجموعه مالکیت معنوی یا فکری است. این نوع مالکیت مربوط به حق انحصاری هرگونه خلاقیت یا فکری است که به عنوان یکی از مواد مصوب در معاهده پاریس مورخ 1883 یا قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری مورخ 1386 در ایران مطرح شده باشد.
حمایت از مالکیت صنعتی به طور مختصر شامل موارد زیر است:
این مالکیت صنعتی درحقیقت حقوق معنوی و فکری است که به فردی که اختراع یا ابتکار جدیدی را با پر کردن فرم اظهارنامه و پس از بررسی کارشناس رسمی دادگستری ثبت کرده داده می شود تا بتواند از لحاظ اقتصادی از آن بهره وری کند.
مالکیت صنعتی علائم تجاری یا خدماتی نیز پس از تشخیص عدم کپی برداری و عدم تشابه با علائم دیگر در همان حوزه کاری که توسط کارشناس رسمی دادگستری تایید می شود به ثبت رسیده و حق انحصاری آن به فردیا شرکت درخواست دهنده داده می شود.
طرحهای صنعتی مالکیت صنعتی طرحهای دوبعدی یا سه بعدی است که به یک محصول خاص با توجه به کاربردی که دارد اطلاق می شود و حقوق معنوی و فکری آن به صورت انحصاری پس از تایید کارشناس رسمی دادگستری به منظور جلوگیری از استفاده غیرقانونی از آن طرح در کالاهای صنعتی به درخواست دهنده اعطا می شود.
این نشانها مشخص می کند که مالکیت صنعتی یک کالای تولید شده منحصر به یک مکان خاص می باشد. معمولا حق انحصاری نشان های مبدا جغرافیایی به محصولات کشاورزی که در یک نوع خاک یا آب و هوا تولید می شوند پس از بررسی و تایید کارشناس رسمی دادگستری اعطا می شود.
اسرار تجاری شامل هر نوع مزیتی است که یک شرکت یا تجارت را برتر یا متمایز از دیگر رقبا می کند. ماهیت حمایت از این اسرار به گونه ای است که امکان ثبت آنها در جایی وجود ندارد چون اگر افشا شود شخص ثالثی می تواند از آن به طور غیرقانونی بهره برداری کند. بنابراین مسئولیت حفاظت از این اسرار تجاری فقط با خود صاحبان آنهاست.
علاوه بر مواردی که در بالا مطرح شد؛ دو نوع مالکیت صنعتی نیز به تازگی مورد حمایت قرار گرفته که عبارتند از: